14,5 maanden

Of in gewone mensentaal: dik een jaar en twee maanden. Jolien heeft 2 tanden onderaan, 4 tanden bovenaan en achter die bovenste tanden volgt een gat en dan aan elke kant het begin van nog een tand, een kies vermoed ik.

Als je er eens bij stilstaat beschikt ze al over een indrukwekkend arsenaal aan vaardigheden. Daarom hier een willekeurig en niet-beperkend overzichtje:

- vooruit én achteruit stappen
- zelf van een bekertje of glas drinken
- met het nodige gemors alleen eten (ik mág gewoon niet meer helpen, want dan begint ze kwaad te protesteren) (kleverige pap met al wat grotere stukken erin lukt het best)
- in haar handjes klappen en met haar handen draaien
- haar sokken uittrekken
- "Hoor je dat?" zeggen door met haar vinger naar haar oor te wijzen en een verbaasd of enthousiast "o" uit te stoten
- met een rietje drinken (ze was nog geen jaar toen ik haar eens van mijn chocomelkje liet drinken met het idee "ze krijgt daar toch niks uit". Flinke misrekening! Sindsdien moet ik het met halve of zelfs nog kleinere chocomelkjes stellen...)
- helpen tijdens het aankleden (armpjes in de mouwen of armsgaten steken, sokken en schoentjes tegen haar voeten houden, hoofd opheffen of buigen als je een body'tje aan- of uittekt)
- dansen (met de armen zwaaien of met haar poepke schudden)
- mama, papa, ba(l) en dada zeggen
- zwaaien en handkusjes werpen
- tutje en Peppa zelf afgeven als je haar uit bed haalt
- zich kwaad maken als ze haar goesting niet krijgt
- een balletje weggooien of tegen een bal trappen
- giechelen, huilen, boos en bang zijn, ons tot wanhoop drijven en ons keer op keer helemaal doen smelten, maar dat hoort er natuurlijk allemaal bij!

Van NAN AR naar gewone opvolgmelk, 2e poging

Ik had al eens een poging ondernomen om over te schakelen van NAN AR naar gewone opvolgmelk, maar toen was het nog te vroeg. Deze keer is het wel gelukt. Jolien drinkt al goed van een bekertje en drinkt ook geregeld gewoon volle melk, dus ik heb nog eens een poging ondernomen. Ik moet wel nog een schepje Bambix 7 granen toevoegen om het een klein beetje in te dikken, maar deze keer gaat het goed. Nu zal ik mij maar eens verdiepen in het afbouwen van flesjes, zeker? Wanneer moet dat en hope pak je dat aan? Iemand tips?

Woordjes leren

Fysieke dingen pikt Jolien heel snel op en vergeet ze niet meer, maar haar woordenschat is nog beperkt. 'Mama', 'dada' en iets dat klinkt als 'bwoabwoa' (voor papa) zijn al een tijdje vaste waarden. 'Nee' kan ze ook al aardig hanteren. En één enkele keer komt er 'poe' ('poes', of wat had je verwacht?) uit, maar de meeste poezen worden toch nog begroet met enthousiast-verbaasde 'o'-, 'é'- of 'a'-kreetjes.

Dat gebrek aan woordenschat kan soms wel behoorlijk frustrerend zijn, zowel voor haar als voor ons. Daarom dacht ik een tijdje terug 'ik ga mij eens wat meer toeleggen op haar spraak- en taalontwikkeling'. 'Mama' en 'papa' had ik al een paar keer opnieuw geoefend en dat lukte steeds beter. Tijd om een stapje verder te gaan! Ik zette Jolien dus op ooghoogte voor mijn neus zodat we goed oogcontact konden maken en trok haar aandacht door met een balletje te zwaaien. "Kijk Jolien! Bal! BAL". Ze kijkt aandachtig naar mijn lippen. "Kijk Jolien, BAL!" Opperste concentratie. Ze neemt een hap lucht en daar komt het... "MUI!"

Ze had er zo hard haar best voor gedaan dat ik haar toch maar uitvoerig gefeliciteerd heb. Later is trouwens wel gebleken dat mijn inspanningen niet tevergeerfs waren. De dag nadien duidde ze in een Hoplaboekje een bal aan en zei ze enthousiast "Baaaaaaaaaaaaaa". Ik zal mij er wel nog eens mee moeten bezighouden, want ze loopt nu wel geregeld "Baaaaaaaaaaa" te zeggen, maar meestal op momenten dat er helemaal geen bal te bespeuren valt!

Joliens eerste praline

Gisteren bij mijn ouders. Na het eten haalt mijn vader een doos pralines uit de koelkast en gaat ermee rond. Jolien zit op de grond te spelen en hij houdt de doos om te lachen ook voor haar neus. Dat zal wel buiten haar reactiesnelheid gerekend zijn, want zij graaide biksemsnel een praline uit de doos en begon er met smaak op te sabbelen. Ik heb nog even geprobeerd om die praline te vervangen door een blokje marsepein dat ook in die doos zat, maar daar dacht Jolien anders over. Ze moest die ene praline hebben en niks anders. (Had ze dat blokje marsepein uit die doos gegraaid, had ze hoogstwaarschijnlijk dát willen hebben en niks anders). Ze huilde woedend tot ik haar de praline teruggaf. Met z'n vieren hebben we zitten toekijken hoe ze glunderend en smakkend de praline opat en oplikte. De slagroomvulling was zichtbaar een verrassing, maar ze verdween wel met evenveel smaak. Af en toe heb ik een stukje gepikt, maar het meeste van die praline heeft ze wel zelf opgegeten. En wat doet chocolade? Aja, smelten natuurlijk! Met dit smakelijke resultaat:

"Mama ik verveeeeeeel mij"

Als je dit zinnetje deze zomer beu gehoord bent, is dit misschien een tip om je kinderen even zoet te houden én hen tegelijk bewust te maken van de gevaren van de zon en hoe ze zich ertegen kunnen beschermen... Een spel van de Federale Overheidsdienst voor Volksgezondheid met tekeningen van mijn eigenste ventje!

Stilgevallen

Nee, ik ben niet gestopt met bloggen, ik ben gewoon een tijdje stilgevallen. Excuses genoeg, maar met een licht schaamtegevoel moet ik toegeven dat de eigenlijke reden daarvoor toch oerdegelijke luiheid is.

Het begon met ons reisje naar Stresa. Heel leuke reis trouwens: charmant stadje met steegjes, een promenade langs de oever van het meer, drie mooie eilandjes waar je met de boot naartoe kan, een kabelbaan naar een berg (tip: de afdaling kan je maar beter niet met een koets proberen te doen, wij hebben nogal gevloekt maar zulke avonturen zijn achteraf wel de leukste herinneringen), een dierenpark, Milaan op 80 km en het pittoreske stadje Orta met mini-eilandje en heuvel met kapelletjeswandeling op 20 km. Het huisje viel wat tegen (eigenlijk heb je maar 2 goeie slaapkamers en een lichtelijk ongezellige woonkamer), maar we zijn dan gewoon veel op stap geweest, we hadden toch veel geluk met het weer!

Na de vakantie voelde ik mij moreel verplicht om mijn verhaal hier met wat fotootjes te illustreren, maar die moest ik dan eerst van het fototoestel naar de computer laden. Een klusje van twee keer niks, maar om een of andere reden stel ik dat altijd uit, ken je dat? Een week later liep mijn vaste computer (waar ook alle foto's op staan) tijdens het opstarten constant vast en ben ik voor de zekerheid met mijn laptop beginnen werken. Daar de foto's opladen vond ik niet zo'n prettig idee, want dan staan ze niet bij de rest en gaan ze misschien verloren. Bovendien heb ik op mijn laptop geen RSS-feedreader geïnstalleerd (mijn favoriet: Google Desktop) en raakte ik zo'n beetje de voeling met blogland kwijt.

Je ziet: excuses genoeg, maar ik geraakte gewoon even niet terug op gang. Je vergeet ook hoe weinig tijd een berichtje schrijven wel in beslag neemt. Weer zoiets waar je soms tegenop kijkt, maar dat uiteindelijk altijd wel blijkt mee te vallen...

Maar het knaagde wel. Ik miste de vertelsels van anderen en de kleine verhaaltjes over Jolien en andere belevenissen stapelden zich in mijn hoofd op. Dus hier ben ik weer! Ik hoop natuurlijk stiekem dat jullie mij gemist hebben, maar de bezoekersstatistieken zijn toch niet helemaal doodgevallen, dus ik wil die trouwe lezers bedanken en kan je garanderen: ik ben weer gelanceerd! En als toemaatje: enkele foto's van onze vakantie in Stresa!