Joliens eerste verjaardagsfeestje

Vorige week werd Matteo, een van de andere kindjes bij onze onthaalmoeder Kim, één jaar. En Kim kon dat niet onopgemerkt voorbij laten gaan: met balonnen, feesthoedjes en pannenkoeken (voor de grotere kindjes dan toch) bouwde ze een echt verjaardagsfeestje! (Met dank aan Kim voor de foto's)


Dit is de jarige, die duidelijk van de aandacht en de pannenkoeken geniet:




De overige genodigden:
Louis, Celina, Sofie en de kleinste van de hoop, Jolien


Ook Jolien was duidelijk in haar nopjes


En als ik mij niet vergis bloeit daar iets moois tussen die twee!!

Moegefeest...
(en ze is er ondertussen precies met het hoedje van een ander vandoor!)

Of ik wat kan werken met Jolien in de buurt? (deel 2)

Wel, dat wordt al wat moeilijker dan vroeger...

Dat gaat vanzelf!

Hééérlijk! Terwijl ik hier zit te werken, wordt mijn huis vanzelf proper dankzij de kuisvrouw die mijn sociaal verzekeringsfonds mij na mijn bevalling in de vorm van dienstencheques cadeau heeft gedaan. Hier ga ik moeiteloos aan kunnen wennen! Alleen spijtig natuurlijk dat die cheques op een dag op zullen zijn... En neen, ik ga er niet voor zorgen dat ik tegen dat ogenblik alweer bevallen ben!

Beik - buikgriep

Er doen vieze virussen de ronde. Ik hoor langs alle kanten verhalen over buikgriepen en nu heb ik van mijn moeder telefoon gehad dat mijn zus haar zoontje Matthias sinds maandagavond in het ziekenhuis ligt. Sinds het weekend moet hij overgeven, heeft hij diarree en begon hij zelfs langzaam uit te drogen. Hij is 2 jaar, maar weegt net iets meer dan 10 kg. Een echt lichtgewichtje, dus. En nu is hij op die paar dagen tijd al een kilo kwijtgespeeld. Voor ons drie keer niks, maar voor hem dus wel 10% van zijn lichaamsgewicht. Vroeger besefte hij niet waar hij was, zolang zijn mama of papa maar in de buurt waren was het wel oké, maar nu beseft hij dat wel al en vraagt hij constant om naar huis te mogen. Ik hoop dat hij er snel bovenop komt!

Groot, groter, grootst...

Ze is 6 maand en ze zit al stevig... Ik heb onze meegroeistoel dus maar eens van onder het stof gehaald en was benieuwd wat ze ervan zou vinden om in een échte stoel te zitten. Dat het allemaal goed verlopen is, bewijst dit kiekje wel!

Extra dagje thuis

Gisteren belde onze onthaalmoeder Kim om te zeggen dat ze al een heel weekend met een buikgriep in haar bed (of op de zetel) ligt. Voor mij niet zo'n groot probleem: ik heb wel vertaalwerk liggen, maar de deadline is pas woensdag in de loop van de dag ergens, of desnoods donderdagochtend. Ik kan dus nog wat schuiven met mijn werk en wat gaatjes vrijmaken om Jolien een flesje, groentepap, fruitpap, propere pampers, of gewoon wat afleiding te bezorgen. Ik kan mij inbeelden dat de andere mama's plots voor een groter probleem staan. Je zal maar net een vergadering of afspraak hebben waar je echt niet onderuit kan...

Tegelijk zit ik ook erg in met Kim. Haar vriend zit namelijk in het buitenland, dus ze was het hele weekend alleen. Dát is pas ellendig als je ziek bent!

Weekendje Bitburg

Tot donderdagochtend stond er gewoon "weekendje weg?" in onze agenda. We hadden al vanalles overwogen. Naar de zon proberen te rijden bleek uiteindelijk wat ver. We hadden ook wel eens zin om iets nieuws te proberen. We zijn al zo vaak naar de zee, Dardennen of Olland getrokken en er zijn nog zoveel andere mooie plekjes op een uur of 2-3-4 rijden van hier. Maar waar dan precies? Ronkende namen als de Eifel, de Moezel of het minder exotische maar daarom niet minder mooie Luxemburg passeerden de revue. Mijn zoektocht langsheen verschillende Bongo bonnen, 2 reisbureaus (wat voor een overroepen beroep is me dat zeg! Die twee madammen wisten er even weinig van als ik, dan zoek ik zelf wel iets!), 1 reisbrochure en tientallen of misschien wel honderden internetsites maakte mij maar een klein tikkeltje wijzer. Uiteindelijk moet je toch altijd een beetje op goed-valt-het-uit kiezen.

Dat het Duitsland zou worden stond al een tijdje vast. We kennen het geen van beide en waren er wel nieuwsgierig naar. Enige drempel was de taal, maar ginder heb ik gemerkt dat mijn middelbareschoolDuits en tweetalig Duits-Engelse menukaarten ons moeiteloos verderhelpen. En zo is het dus Bitburg geworden, het stadje van het bier "Bitte ein Bit". Precies wat we zochten. Verzorgd hotel, stadje met wat winkels, restaurantjes en plekjes om iets te gaan drinken en veel velden en bossen rondom waar je lekker in kan gaan wandelen.

Bitburg kaapt wel de prijs weg van "slechtste Toeristische informatiedienst ooit". Een niet-letterlijke en uit (in mijn geval schabouwelijk) Duits vertaald fragment uit ons gesprek:

- Hallo, wij willen hier graag in de buurt wandelen.
- Tja, de natuur hier is niet zo mooi hoor. Je kan beter naar stadje X (sorry, ik ben al vergeten wat ze precies zei, was te verbouwereerd) rijden, dáár kan je wél mooie natuur vinden.
- Maar kan je dan hier in de buurt echt niet gaan wandelen? Het mag gerust in totaal iets van 10 km zijn hoor.
- Hier in de buurt? Nee, echt niet. Je hebt hier enkel een Nordic Walking parcours.

Waarna ze ons foldertjes in onze handen stopte van Echternach in Luxemburg (!) op maar liefst 21,5 km afstand. We zijn dan maar op eigen houtje het stadje uitgewandeld en zijn de velden ingetrokken, waarbij we al zeker het volgende tegengekomen zijn: 8 bewegwijzerde wandelroutes, inderdaad een zeer charmant, door een bos leidend en 3 duidelijk aangegeven routes voorstellend (4, 8 of 15 km) Nordic Walking parcours (op een half uurtje door de velden dwalen van haar stomme infokantoortje) en de dag nadien ook een uiterst charmant "Köningswaldchen" (ofzoiets, een bos met een bewegwijzerde route langs bordjes waarop je spelenderwijs de verschillende facetten van een bos ontdekt). Ik vraag mij nog altijd af wat ze niet begrepen heeft. "Wandelen"? "In de buurt"? "Medewerker van een toeristische infodienst" is dus nog zo'n overroepen beroep. Laat het duidelijk zijn: wij hebben precies gevonden wat we zochten en vinden de streek rond Bitburg erg mooi.





Maar het leukste aan dit weekend is ongetwijfeld dat we voor het eerst met Jolien gaan zwemmen zijn. Bitburg heeft een subtropisch zwemparadijsje met een apart babybadje en ik had zwempampertjes mee. Je kan de toegang per uur betalen (en indien nodig bij het buitengaan bijbetalen) en er zijn gezinskleedkamers met een verschoontafel voor je baby, allemaal erg praktisch dus. En de omgevingstemperatuur is in zo'n dingen altijd lekker hoog, zodat Jolien niet te snel zou afkoelen.

Wel, het was geweldig! Natuurlijk zijn we voorzichtig begonnen. Met de voetjes het water verkennen.



Haar dan bij een klein opborrelend fonteintje gezet, waar ze constant het water van probeerde vast te grijpen. Ze was helemaal niet bang en zat op haar gemakje te spelen. Uiteindelijk hebben we haar ook bij de grotere fonteinen gezet en op het einde zat ze tot aan haar schouders in het diepere deel van het water, en zwom ze met armen en benen mee naar haar bootje als je haar plat in het water voortbewoog. Spatten in haar gezicht deden haar helemaal niets. Het hing vol dikke druppels, maar ze bleef zich gewoon verder amuseren. We hebben met volle teugen genoten van ons waterratje! Het was zelfs zo leuk dat we de dag nadien nóg eens teruggegaan zijn. Dat ze na de eerste zwembeurt haar fruitpap en melk weer uitgekotst heeft (slokje zwembadwater te veel op, zeker?) kon de pret echt niet drukken.

Kind & Gezin 6 - 6 maanden

Ik mocht dus weer langs bij Kind & Gezin. Er zaten nauwelijks 4 dagen tijd tussen deze meting en die van de kinderarts op donderdag, met dit resultaat:

63 cm
6,340 kg

Ik vertelde over de bezorgdheid van dr. Gerniers en bij Kind & Gezin zien ze de situatie wat anders. Zij hebben natuurlijk meer tussenwegingen dan de dokter (ik had daar mijn Gezondheidsboekje niet bij) en volgens hun gegevens heeft Joliens gewicht in juli een flinke duik gemaakt (mogelijk bood de borstvoeding haar nog onvoldoende voedingsstoffen), maar is ze nu langzaam die achterstand weer aan het inlopen. Als ze dan horen dat ze gewoonlijk 5 maaltijden heeft (3 flessen van 210 cc water en 7 schepjes poeder, minstens 150 maar tegenwoordig meestal 200 gr groentepap en een hoeveelheid fruitpap die verschilt van 4 lepeltjes als het zelfgemaakte is tot 200 gr als hij uit potjes komt), vinden ze dat ik mij helemaal geen zorgen moet maken. Het is een levendig kind, ze zal gewoon veel afwerken. Er zijn ouders die de gekste toeren moeten uithalen en dan nog amper eten in hun kind krijgen. Conclusie: geef gewoon potjes fruitpap en dik die na een week in met wat koekjesmeel (maar ik heb van een vriendin de tip gekregen dat haar kinderen ook geen fruitpap lustten als er koekjesmeel in verwerkt was en dat het veel lekkerder scheen te worden als ze er de echte Betterfoodkoek in verwerkte, dus het zal indikken met de echte koek worden).

Ook de dokter was vol lof. Ze zit al zelfstandig, stopt al weken haar voeten in haar mond als ik haar verschoon en ligt 's morgens vlijtig klankjes te brabbelen in haar bedje. Het is mijn eerste kind, ik weet van niet beter. Maar ze schijnt daarmee wel flink voorop te zijn met haar evolutie. Als ik dat hoor, gloei ik stiekem toch even van trots. Niet dat ik veel in de pap te brokken heb, hoor. Ze is gewoon zo nieuwsgierig als wat (heeft ze van mij) en houdt van fysieke uitdagingen (heeft ze van Mario), dus het past gewoon bij de aard van het beestje. De dokter wist wel nog te zeggen dat refluxkindjes vaak wat sneller leren zitten, want rechtop zitten vinden ze gezien hun zure oprispingen veel comfortabeler dan plat liggen. Zo heeft die miserabele aandoening toch nog een voordeel, zie. Jonge ouders van refluxkindjes: er is altijd nog hoop!!

Controle bij de kinderarts

Vorige donderdag op controle bij de kinderarts, nog eens kijken hoe het met de reflux zit. Ik denk dat Jolien daar sinds we met de vaste voeding begonnen zijn niet veel last meer van heeft. Ik ben alleszins met de medicatie gestopt sindsdien. Af en toe heeft ze een oprisping of geeft ze een mondje melk terug ('s avonds zelfs soms nog de groentepap van rond 11u30!), maar het doet precies toch geen pijn meer en volgens de dokter kan dat allemaal geen kwaad. Af en toe huilt ze eens als er een boertje vastzit, maar dat is zo voorbij als dat een uitweg naar buiten gevonden heeft. En ook hier: volgens de dokter is dat niet erg. Uit voorzorg moet ik toch weer een half schepje gavisconpoeder aan haar flessen toevoegen. Bijkomend voordeel is dat de inhoud daarvan ook weer wat dikker wordt, zodat haar maaltijd dus minder makkelijk naar boven komt. Tot dusver dus geen noemenswaardige problemen.

Waar de dokter wel extra waakzaam in wil zijn, is de evolutie van haar gewicht. Ze meet nu 62,5 cm en woog 6,200 kg. Op zich komt ze dus wel bij, maar dat gaat te traag. Ze zakt op de gewichtscurves en bengelt ergens onderaan, bij curve P3. Ze krijgt nochtans doorgaans 5 voedingen per dag, daar ligt het niet aan. Ik heb dus de uitdaging meegekregen om er gewoon voor te zorgen dat ze meer uit een voeding haalt. Basisregel daarvoor is dat we haar in alles zoveel laten eten als ze zelf wil en opkan. Zowel onze onthaalmoeder Kim als ik maakten bijvoorbeeld altijd iets van 150 à 200 gr groentepap en als die op was, protesteerde ze niet. Nu moeten we dus een grotere portie maken en haar laten eten tot ze genoeg heeft, bij voorkeur zelfs iets van 250 gr.

Voor de flessen schakelen we over op opvolgmelk, in ons geval dus NAN Anti-Regurgit (ofte AR) 2. Ik maak 210 cc water + 7 schepjes en dat drink ze leeg op een klein klutsje na, dus daarvan moeten we voorlopig niet méér aanbieden, want dat drinkt ze toch niet op.

Een groter probleem is de fruitpap. Daar eet ze 4 hapjes van en dan is het genoeg geweest. Om haar niet te laten verhongeren geven we dan maar een fles. Nu moeten we proberen om die fruitpap echt tot een volwaardige maaltijd uit te bouwen. Ik heb haar al op stukjes fruit laten zuigen en dat vindt ze lekker, dus het probleem moet in de samenstelling of de textuur van de fruitpap schuilen. Ik heb al verschillende soorten fruit en verschillende combinaties gebruikt en dat hielp niet veel, dus ik veronderstel dat het ofwel de textuur ofwel de smaak van de koek is.

Instructies van de dokter:
- Kies zachte fruitsoorten (dus geen appel, want daarin kan ze zich te makkelijk verslikken) en geef haar die in kleine stukjes, of licht geprakt.
- Geef haar daarnaast vers geperst fruitsap. Schep er zelfs de pulp terug bij zodat ze genoeg vezels binnenkrijgt.
- Maak tot slot van de betterfood en bereid melkpoeder een papje. Fruit alleen zal haar niet lang verzadigd houden en daarom moeten we dus proberen om haar ook wat koek te laten eten.
Een heel gedoe, maar het proberen waard. Zelf heb ik dit nieuwe menu (een heel buffet, zeg maar) nog niet kunnen testen omdat we dit weekend net op weekend in Duitsland waren. Ik heb haar wel wat kleine stukjes zacht fruit gegeven en dat lust ze wel. Ik zal wel moeten opletten dat ze de brokjes niet gewoon in haar mond opstapelt, want ze scheen niet goed te snappen wat ze daarmee aan moest. Ik heb haar ook vers geperst fruitsap ingelepeld en dat vond ze alvast lekker. En mijn belangrijkste ontdekking door haar 4 dagen fruitpap uit potjes te geven: uit potjes eet ze wél graag fruitpap (maar daar zit dus opnieuw geen koek in). Zondag heeft ze zelfs bijna 2 potjes opgegeten, toch goed voor bijna 200 gram. Als de andere systemen niet lukken, kan ik dus een potje fruitpap geven en daarnaast eens testen of ze een betterfoodpapje zou lusten.

Op zich is het geen probleem dat ze zo licht is, dat zit wel wat in de genen (mijn neefje Matthias bengelde ook altijd ergens onderaan de curves). Het enige wat mij wel zorgen baart is dat ze daardoor geen reserve heeft als ze eens last zou krijgen van buikloop of andere spijsverteringsproblemen. Als je dan hier en hier verhalen leest van overgevende, gewicht verliezende en (net niet) in het ziekenhuis opgenomen kindjes en je eigen kind vlak na de diagnose dat ze toch beter wat meer zou wegen prompt 2 keer op een weekend overgeeft (1 keer door het zwembadwater, dus dat telt niet mee. Maar ook 1 keer als een indrukwekkend kolkende fontein - het was echt véél), dan maak ik mij toch efkes nodeloos zorgen. Ik heb dus 2 dagen nauwgezet in de gaten gehouden dat elke voeding zoveel mogelijk binnen blijft. En dat is wel het geval, dus inmiddels wijd ik mijn aandacht weer aan het vetmesten van ons kleintje. Cola, chips en chocolade zouden volgens sommige mensen ook kunnen helpen... :-)

Aanvulling: Ik heb ook haar snotneusje vermeld. Haar longen klonken zuiver, maar de kinderarts vond wel dat we de slijmvorming in haar neus moesten aanpakken. Ze heeft dus een plaatselijk antibioticum voorgeschreven. Jolien krijgt nu dus een week lang 3 keer per dag Soframysine ingedruppeld.

Update: sinds ik echte koeken voor haar fruitpap gebruik en niet langer koekjesmeel eet ze wel weer een normale portie fruitpap.

Ik beken!

Hallo Lore,

Bedankt voor je reactie! Je hebt gelijk, leuke tip! Ik moet bekennen: vroeger vond ik babygeluk bij een ander best leuk, maar verder deed het me eigenlijk niet veel. Ik heb dan ook een lange weg afgelegd voor ik zelf kinderen krijgen enigszins zag zitten. Ik had mezelf gewoon lang voorgehouden "let op, het is niet allemaal rozengeur en maneschijn" en was dus veel te hard gefixeerd op de negatieve punten.

Tot ik dus (mede doordat Mario kinderen zo geweldig goed zag zitten) de klik maakte en het plots helemaal zag zitten. Van dan af kon het niet snel genoeg gaan, vind ik het helemaal fantastisch en geniet ik met volle teugen. Sindsdien krijg ik maar niet genoeg van bevallingsverhalen, babyweetjes, zwangerschapsaankondigingen en blogs vol babypraat. En dan het liefst van kindjes die enkele maanden ouder zijn dan Jolien (daar kan je zonder al te ver terug te moeten lezen veel nuttige weetjes en tips sprokkelen) of kindjes die ongeveer even oud zijn (heerlijk, de herkenbaarheid van hun ervaringen, ontdekkingen, hindernissen en oplossingen voor dagdagelijkse probleempjes). Als ze dan nog vlot en met wat humor geschreven zijn, word ik een trouwe lezer.

In het dagelijkse leven probeer ik om ook nog over andere dingen te praten dan Jolien en alle aanverwante onderwerpen, maar via dit kanaal leef ik mij helemaal uit. Wie dus niet graag babypraat hoort, kan nog altijd in het échte leven bij mij terecht!

Tot daar of tot hier, maar alleszins hopelijk tot gauw,
Groetjes,


Marleen

Brflrflflrflrlflt!

Ze kan iets nieuws! En ze zorgt dat je het geweten zal hebben, want ze oefent er de hele dag door vlijtig op!
(Het schattigst mét je geluid aan!)

Dommeltje

En als ik zeg dat ze moe is, dan bedoel ik ook echt moe!



Al was het die avond toch wel extreem.



Want in slaap vallen is niet altijd even makkelijk. Meestal is het toch een klein strijdje!

Slaapvraagje - het antwoord + Hoe behandel je een chronisch snotneusje?

Ik ben daarnet naar de huisarts gegaan. Jolien is na de eerste week bij de onthaalmoeder met een snotneusje naar huis gekomen en dat verdwijnt maar niet. Soms hoest ze er ook bij en soms wordt het beter, maar helemaal weg geraakt het nooit. Ik wou dus gewoon even weten "wat moet ik daarmee doen?"

- In de eerste plaats heel vaak (afhankelijk van de ernst zelfs tot 1 keer per uur!) haar neusje spoelen met fysiologisch water. En niet zuinig zijn, je mag daarbij gerust zo'n volledig flesje gebruiken.
- Als het echt ernstig is (veel slijm) kan je ook Nesivine gebruiken. Hij raadt wel aan om dit niet permanent te gebruiken, enkel als de situatie erom vraagt.
- Als ze last heeft van een snotneus en een hoestje, 1 keer per dag (voor het slapengaan) een eucalyptussuppo toedienen.
- Als ze last heeft van een hoestje, maar geen snotneus heeft (en dan vooral 's morgens) kan dat nog een symptoom zijn van haar reflux. In haar geval blijkbaar een reëel risico omdat ze een vrij ernstige vorm had, ook al lijkt ze er voor de rest geen last van te hebben - hier ga ik toch eens extra op letten.

Ik heb meteen ook mijn slaapvraagje aangehaald. Als ze erg moe thuiskomt en het ernaar uitziet dat ze om 18 of 19 uur al in slaap zou vallen, stelt hij voor om haar op dat ogenblik maar een klein flesje te geven. Dan kunnen we haar rond 23 uur of wanneer we zelf willen gaan slapen eventueel wakker maken en een fles van de normale grootte geven, zodat ze dan langer doorslaapt voor ze opnieuw wakker wordt van de honger.